Persoonlijk
Heel lang geleden
23/09/19 12:21
Vandaag was ik naar de fysiotherapeut geweest. Die zit tegenwoordig bij Schambergen in Kerkrade. Nicole ken ik al van het begin van mijn Klinefelter ontdekking. Het toeval wil dat ze een broer heeft die ook Klinefelter heeft, een van de weinige die me serieus neemt. Ik moet er een 8 km voor rijden op mijn fiets om er te komen.
Op de terug weg hoor ik iemand Vincent roepen, ik reageerde er eerst niet op, want ik heet niet meer Vincent, maar toen realiseerde ik me dat dit natuurlijk niet iedereen wist. Ik bleef dus even wachten op de man die me riep.
Toen hij bij me was, zei hij tegen me: je bent toch Vincent, ik zeg nee dat ben ik niet. Ik zag hem verwonderd kijken. Waarop ik zei, ja zo heette ik vroeger, maar nou niet meer. Ik ben van geslacht verandert en nu heet ik Viviënne. En wie ben jij als ik vragen mag. Ken je me niet meer vervolgde de man. Ik zeg nee, ik ben Jo Debets. En nu zag ik het, je moest goed kijken om het te zien. Hij was vroeger een tengere jongen. We werkten allebei bij Kerres in Kerkrade een Renault garage. Samen zijn we ooit naar Amsterdam geweest voor een cursus Diagnose Station, ik werkte er amper 1 week toen ik al op cursus kon gaan. Maar dat kon hij zich niet meer herinneren. 1 Week werkte hij op het diagnose station de week daarop werkte ik er op. Er was dus altijd eentje die het werk kon doen als de andere zou uitvallen. En je kwam niet in een sleur terecht. 1 Week station, 1 week garage, maar ik deed het werk op het station liever. Je was wat meer je eigen baas.
In 1973 werd ik ontslagen, in verband met de oliecrises, Jo was toen allang weg. Hij was in de verkoop van auto’s terecht gekomen bij verschillende garagebedrijven en op het laatst heeft hij huizen verkocht zo vertelde hij me. Hij was zeker 2 maal zwaarder geworden als vroeger. Dus de herkenning was daardoor moeilijk. Ik vroeg hem ik ben blijkbaar niet veel verandert, nee zegt hij, zelfs met helm herkende ik je. Dat kan kloppen ik heb inderdaad nog steeds hetzelfde tengere gezicht al vroeger en ik ben ook niet dubbel zo zwaar. Absoluut niet. Ik zal nu een 10 kilo zwaarder zijn, toen woog ik 76 kilo, nu zal het een 86 zijn.
In de automonteur tijd was Kerres mijn beste baas en van alle bazen staat hij op de tweede plaats, bij de Mavo de Lichtenberg was het nog een leukere tijd vind ik.
Een van de zonen van de baas, ging het slecht mee. Hij had kanker. Huub was van die zonen degene waar ik het beste mee overweg kon. Heeft hij dan gerookt vroeg ik. Ja, zei Jo en toen hij het zei, viel het me weer in, hij rookte altijd filtersigaretten, dat was niet zo slecht meende hij toen. Maar zoals je ziet maakte dat niks uit. Volgens Jo was het een aflopende zaak. Dan haalt hij de 65 niet dacht ik, want hij was zeker 4 jaar jonger dan ik was, dus hij zal 64 zijn denk ik. Bovendien heeft hij altijd in de garage lucht rondgehangen, het bedrijf in Kerkrade gerund. Dat is ook niet al te gezonde lucht. Het zijn nu de zonen die van Huub en Ger die de bedrijven runnen. Jo had ik sinds 1973 niet meer gezien 46 jaar geleden. Hij woonde op het Eikse, een steenworp van mij vandaan. Het heeft desondanks 46 jaar moeten duren voor we ons weer tegen kwamen. Herinneringen uit lang vervlogen tijden. Ik kan me nog veel herinneren uit die tijd en het viel me op, dat dit bij hem niet zo was. Ik ben nog een stukje met hem mee gereden toen hij naar huis liep. En bij het Philipspad de weg naar huis vervolgd. En meteen gezien dat ik daar de drukke weg kan vermijden als ik nog eens naar Kerkrade moet.
Op de terug weg hoor ik iemand Vincent roepen, ik reageerde er eerst niet op, want ik heet niet meer Vincent, maar toen realiseerde ik me dat dit natuurlijk niet iedereen wist. Ik bleef dus even wachten op de man die me riep.
Toen hij bij me was, zei hij tegen me: je bent toch Vincent, ik zeg nee dat ben ik niet. Ik zag hem verwonderd kijken. Waarop ik zei, ja zo heette ik vroeger, maar nou niet meer. Ik ben van geslacht verandert en nu heet ik Viviënne. En wie ben jij als ik vragen mag. Ken je me niet meer vervolgde de man. Ik zeg nee, ik ben Jo Debets. En nu zag ik het, je moest goed kijken om het te zien. Hij was vroeger een tengere jongen. We werkten allebei bij Kerres in Kerkrade een Renault garage. Samen zijn we ooit naar Amsterdam geweest voor een cursus Diagnose Station, ik werkte er amper 1 week toen ik al op cursus kon gaan. Maar dat kon hij zich niet meer herinneren. 1 Week werkte hij op het diagnose station de week daarop werkte ik er op. Er was dus altijd eentje die het werk kon doen als de andere zou uitvallen. En je kwam niet in een sleur terecht. 1 Week station, 1 week garage, maar ik deed het werk op het station liever. Je was wat meer je eigen baas.
In 1973 werd ik ontslagen, in verband met de oliecrises, Jo was toen allang weg. Hij was in de verkoop van auto’s terecht gekomen bij verschillende garagebedrijven en op het laatst heeft hij huizen verkocht zo vertelde hij me. Hij was zeker 2 maal zwaarder geworden als vroeger. Dus de herkenning was daardoor moeilijk. Ik vroeg hem ik ben blijkbaar niet veel verandert, nee zegt hij, zelfs met helm herkende ik je. Dat kan kloppen ik heb inderdaad nog steeds hetzelfde tengere gezicht al vroeger en ik ben ook niet dubbel zo zwaar. Absoluut niet. Ik zal nu een 10 kilo zwaarder zijn, toen woog ik 76 kilo, nu zal het een 86 zijn.
In de automonteur tijd was Kerres mijn beste baas en van alle bazen staat hij op de tweede plaats, bij de Mavo de Lichtenberg was het nog een leukere tijd vind ik.
Een van de zonen van de baas, ging het slecht mee. Hij had kanker. Huub was van die zonen degene waar ik het beste mee overweg kon. Heeft hij dan gerookt vroeg ik. Ja, zei Jo en toen hij het zei, viel het me weer in, hij rookte altijd filtersigaretten, dat was niet zo slecht meende hij toen. Maar zoals je ziet maakte dat niks uit. Volgens Jo was het een aflopende zaak. Dan haalt hij de 65 niet dacht ik, want hij was zeker 4 jaar jonger dan ik was, dus hij zal 64 zijn denk ik. Bovendien heeft hij altijd in de garage lucht rondgehangen, het bedrijf in Kerkrade gerund. Dat is ook niet al te gezonde lucht. Het zijn nu de zonen die van Huub en Ger die de bedrijven runnen. Jo had ik sinds 1973 niet meer gezien 46 jaar geleden. Hij woonde op het Eikse, een steenworp van mij vandaan. Het heeft desondanks 46 jaar moeten duren voor we ons weer tegen kwamen. Herinneringen uit lang vervlogen tijden. Ik kan me nog veel herinneren uit die tijd en het viel me op, dat dit bij hem niet zo was. Ik ben nog een stukje met hem mee gereden toen hij naar huis liep. En bij het Philipspad de weg naar huis vervolgd. En meteen gezien dat ik daar de drukke weg kan vermijden als ik nog eens naar Kerkrade moet.
De Tsiet een Kerkraads gedicht
23/09/19 11:03
DE TSIET
DE TIJD
Der miensj va hü deet of ut brent
De mens van vandaag doet alsof het brand
heë jakkert mer en broest en rent.
hij jakkert maar en vliegt en rent
Flotter jeet ut, drop en druvver,
Vlugger gaat het, erop en erover
ut leefste sjleug me sjtukker uvver.
het liefste slaat men stukken over
Tsiet is jeld, doa sjteet me drop,
Tijd is geld, dat vind men het belangrijkste
der inge drieënt der angere op.
de ene draait de andere op.
Me kiekt nit um, jing inkel kier,
Men kijkt niet om gen enkele keer
me jeet mer durch en ummer wieër
men gaat maar door en verlegd steeds de grenzen.
Bij nuuks mieë wead noch sjteljesjtange,
Bij niks meer wordt stil gestaan,
sjrit vuur sjrit wead wieër jejange
stap voor stap wordt verder gegaan.
Zoeë vlüjje weche, daag en ing stond,
Zo vervliegen weken, dagen binnen een uur
voet wie inge blits, jraat wie ing sekond.
weg als een bliksem, net als een sekonde
Da ziet me ópins vul tse spieë,
Dan ziet men in eens veel te laat
wat me verpast hat, kunt nit mieë.
wat men gemist heeft, komt niet meer.
In plaatsj va jage mós me doarum verzukke,
In plaats van te jagen, moet men daarom proberen
ut sjunste van der daag tse plukke.
het mooiste van de dag te plukken
DER HERJOD HAT DE TSIET JEMAAT
GOD HEETF DE TIJD GEMAAKT
VA TSOUWE HAT HEE NUUS JEZAAD
VAN HAASTEN HEEFT HIJ NIKS GEZEGD
DE TIJD
Der miensj va hü deet of ut brent
De mens van vandaag doet alsof het brand
heë jakkert mer en broest en rent.
hij jakkert maar en vliegt en rent
Flotter jeet ut, drop en druvver,
Vlugger gaat het, erop en erover
ut leefste sjleug me sjtukker uvver.
het liefste slaat men stukken over
Tsiet is jeld, doa sjteet me drop,
Tijd is geld, dat vind men het belangrijkste
der inge drieënt der angere op.
de ene draait de andere op.
Me kiekt nit um, jing inkel kier,
Men kijkt niet om gen enkele keer
me jeet mer durch en ummer wieër
men gaat maar door en verlegd steeds de grenzen.
Bij nuuks mieë wead noch sjteljesjtange,
Bij niks meer wordt stil gestaan,
sjrit vuur sjrit wead wieër jejange
stap voor stap wordt verder gegaan.
Zoeë vlüjje weche, daag en ing stond,
Zo vervliegen weken, dagen binnen een uur
voet wie inge blits, jraat wie ing sekond.
weg als een bliksem, net als een sekonde
Da ziet me ópins vul tse spieë,
Dan ziet men in eens veel te laat
wat me verpast hat, kunt nit mieë.
wat men gemist heeft, komt niet meer.
In plaatsj va jage mós me doarum verzukke,
In plaats van te jagen, moet men daarom proberen
ut sjunste van der daag tse plukke.
het mooiste van de dag te plukken
DER HERJOD HAT DE TSIET JEMAAT
GOD HEETF DE TIJD GEMAAKT
VA TSOUWE HAT HEE NUUS JEZAAD
VAN HAASTEN HEEFT HIJ NIKS GEZEGD
We gaan weer verder
22/09/19 11:06
Zo ik heb de blog over de Witte wijk weer geactiveerd. Noodgedwongen moest ik het onderbreken, omdat het onderdeel in mijn webpagina ontwerper, RapidWeaver niet meer werkte. In de tussentijd is heel wat verandert. Ik ben van man naar vrouw gegaan, ik heb een nieuwe hond en ik loop nu door de wijk en heb de scootmobiel ingeleverd.
Maar ook op de Molenberg is er heel wat verandert. Een een gedeelte van de Joost van Vondelstraat is gesloopt en er is nieuwbouw voor in de plaats gekomen, en fase 1 van Vossepark 2.0 is bijna klaar. Op 1 november 2019 zou het opgeleverd moeten worden is mij ter oren gekomen.
En in mijn straat hebben 4 mensen hun huis verkocht en hebben we 5 nieuwe bewoners gekregen, een huis stond leeg en heeft nu ook een nieuwe bewoner. Een hoek huis staat nog steeds leeg.
Maar ook op de Molenberg is er heel wat verandert. Een een gedeelte van de Joost van Vondelstraat is gesloopt en er is nieuwbouw voor in de plaats gekomen, en fase 1 van Vossepark 2.0 is bijna klaar. Op 1 november 2019 zou het opgeleverd moeten worden is mij ter oren gekomen.
En in mijn straat hebben 4 mensen hun huis verkocht en hebben we 5 nieuwe bewoners gekregen, een huis stond leeg en heeft nu ook een nieuwe bewoner. Een hoek huis staat nog steeds leeg.